Duchowość
Duchowość sióstr św. Jadwigi kształtuje się w oparciu o regułę
św. Augustyna. W duchu tej reguły siostry chcą życiem wspólnotowym świadczyć
o Kościele i w oparciu o Ewangelię ukazywać swoje eschatologiczne powołanie.
Pierwotny wzór chrześcijańskiej i zakonnej wspólnoty ma swe źródło w niezgłębionej
wspólnocie Trójcy Przenajświętszej, o której mówi Chrystus w swej arcykapłańskiej
modlitwie: By wszyscy byli jedno, jak My jedno jesteśmy (J. 17,22).
Postawą duchowości zgromadzenia jest konsekracja zakonna. W ślubowaniu
rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa siostry odpowiadają
na wezwanie Boże, oddając swoje życie na służbę Królestwa Bożego, przyczyniając
się do zbawienia świata.
Urzeczywistnienie tego ideału wymaga głębokiego życia wewnętrznego.
W tym celu ze szczególną miłością uczestniczą codziennie w Ofierze Eucharystycznej.
Ciało i Krew Chrystusa, które przyjmują, umacniają je w dążeniu do osiągnięcia
zjednoczenia z Bogiem oraz spełnienia czynów apostolskich zgodnych z charyzmatem
Zgromadzenia. Konstytucja Zgromadzenia zwraca uwagę na regularność i stałość praktyk: udział w Eucharystii, korzystanie z sakramentu pokuty
oraz modlitwy, tak wspólnej, liturgicznej, jak i indywidualnej.
Główną
patronką zgromadzenia jest św. Jadwiga, księżna Śląska. Z jej bogatego
życia duchowego siostry starają się czerpać i odtwarzać w sobie jej cnoty:
zwłaszcza umiłowanie Pisma Świętego, skupienia ducha, modlitwy i pokuty,
pełnienia uczynków miłości i miłosierdzia względem każdego człowieka znajdującego
się w potrzebie.
W sposób szczególny zgromadzenie jest poświęcone Najświętszemu Sercu
Pana Jezusa. Jako patronów czci również Niepokalanie Poczętą Bogarodzicę
Dziewicę Maryję - pokorną Służebnicę Pańską, św. Józefa - Jej oblubieńca,
św. Augustyna i św. Franciszka Salezego.
Przez rozważanie tajemnic z życia Pana Jezusa i Jego Matki w modlitwie
różańcowej, pogłębiają swoje życie wewnętrzne i zaangażowanie w zbawcze
dzieło Chrystusa.